PRRRRR! NIE TAK SZYBKO! CZ.4

Witam... 

To tak:

Wy do mnie z zaręczynami, miłością, dziećmi, aniołkami, a ja do was? Nawet nie chce mi się mówić. Jest mi okropnie, okropnie przykro. Obiecałam, że wstawię rozdział wczoraj, wiele z was czekało, ba czekało, NIE SPAŁO! 

Wiem, że to będzie brzmiało jak głupie wymówki, ale jak wczoraj zobaczyłam ten rozdział, to mi się okropnie nie podobał. Był gównem, krótko mówiąc, a byle czego tu wstawiać nie chciałam, więc jak dziś wstałam rano, napisałam go praktycznie od nowa. 

Co nie zmienia faktu, że zachowałam się źle ;;;:( Tak bez szacunku. 

Więc kłaniam się nisko i bardzo was przepraszam za ten poślizg. 

Mam nadzieję, że mi wybaczycie! I będziecie kochać dalej <3 Obiecuję, że ostatni raz zrobiłam coś takiego. 

Bo ja doceniam waszą miłość i zaangażowanie, naprawdę! 

W ramach rekompensaty, mam dla was układ. Ogólnie historia powinna się skończyć za około 3 rozdziały, ale uznałam, że 4 mnie nie zbawią. Dlatego daje wam jeden rozdział, powiedzcie mi, co chcecie zobaczyć. Możecie prosić o cokolwiek! O kolejne wkurzenie Tae, albo zrobienie głupiego żartu Jungkookowi, albo żeby poszli na randkę, albo pojechali gdzieś, albo żebym wprowadziła nową postać- co chcecie. Jestem otwarta. Napiszcie w komentarzach ^^

~GinGin

Taehyung poprawił swoje delikatne, brązowe kreski na powiekach, uśmiechając się przy tym szeroko. Wyjął ze swojej torby buteleczkę małych perfum i rozpylił zawartość na swój kołnierzyk, nadgarstki oraz przestrzeń za uszami. Miał totalnie gdzieś, że psikał się w miejsca zarezerwowane dla kobiet – jeśli Jeon naprawdę chciał go dzisiaj zabrać na randkę, co było dla V równe z spędzeniem razem nocy, to musiał ładnie pachnieć w odpowiednich dla zboczonego, pociągającego, uległego geja rejonach. Spojrzał na swoje odbicie, lustrując wszystko dokładnie: ładna, biała koszula, niemająca na sobie ani jednego zagięcia, na nogach czarne, obcisłe rurki, a na ramionach przewieszony beżowy sweter. Jednym słowem? Ideał. Tak. Tae był w tym momencie swoją najlepszą wersją, wiedział, że wygląda świetnie, no i miał dobry humor - mieszanka idealna, godna seksi Apolla Jeona.

Idąc za tą myślą, przeczesał swoje jasne kosmyki palcami, a potem wziął do ręki swoją skórzaną torbę. Już miał wychodzić, gdy do jego garderoby wpełzł pasożyt. I to nie byle jaki pasożyt, a NajwiększaSukaJakąTenŚwiatWydałKurwaMać - w skrócie Sue. *

-  Co ty taki ładniusi dzisiaj? – spytała z ironią, podchodząc do szafki ze słodyczami Kima, wyjmując z niej paczkę truskawkowych pianek.

-  Nawet ty nie popsujesz mi dzisiaj humoru – stwierdził, uśmiechając się szeroko. Szybko wyjął telefon z tylnej kieszeni, czując w niej wibracje. Odblokował ekran i przeczytał wiadomość.

Od: Jungkook

Jestem pod wytwórnią.

Czekam na pana, panie Kim.

<3

Taehyung podskoczył z nagłego przypływu ekscytacji, a potem w mgnieniu oka odpisał:

Do: Jungkook

Już idę, panie Jeon.

<333

- Wow, ile serduszek! Zabujałeś się, gnojku? – Sue wcisnęła kolejne pianki do buzi, wyglądając przy tym jak chomik. Tae spojrzał w jej stronę z wyższością, a potem wypiął dumnie pierś.

- Mam dziś randkę z najlepszym ciachem, jakie chodzi po tej planecie. Pojedziemy na romantyczną kolację, a potem spędzimy upojną noc przy blasku księżyca – Blondyn wyjął z paczki przekąskę i wepchnął ją na siłę do ust brunetki – Natomiast ty lepiej spędź ten wieczór na siłowni, bo Yuna to chuda i zgrabna księżniczka, prosiaczku -  Klepnął aktorkę w tyłek, śmiejąc się przy tym, a potem wyszedł na spotkanie ze swoim Apollem.

***

Wyszedł na parking, stwierdzając, że wieczór należał do wyjątkowo przyjemnych i ciepłych. Poprawił swój sweter, a potem rozejrzał się dookoła, niemal natychmiast dostrzegając czuprynę swojego księcia. Jakiego księcia? Toż to był prawdziwy król! Jeon stał sobie przy czarnym, ładnym samochodzie. Może nie najnowszym, ale zadbanym i czyściutkim, więc Kim nie miał obiekcji. Miał na sobie białą bluzkę, skórzaną kurtkę z ćwiekami i czarne dopasowane rurki. Na powiekach V mógł dostrzec czarne kreski, nie tak delikatne jak jego, ale nadal dobrze i precyzyjnie zrobione. Tae przełknął głośno ślinę i powoli podszedł do Kookiego. Pierwszy raz musiał przyznać, że ktoś wygląda lepiej od niego. Cóż za satysfakcjonująca porażka.

- Witam, panie Jeon – mruknął, stając blisko mężczyzny.

- Witam, panie Kim. – Szatyn nachylił się na twarzą blondyna, a potem musnął jego policzek - Ślicznie wyglądasz.

Taehyung zaczerwienił się lekko, mocno się zastanawiając, dlaczego. W końcu to nie pierwszy raz, kiedy usłyszał ten komplement. Z ust chłopaka jednak, brzmiało to trzy razy lepiej, cztery razy bardziej autentycznie i szczerze. Nigdy nie był dobry z matematyki, ale takie proporcje mu pasowały. I dobrze brzmiały, a wszystko o czym myślał i mówił, musiało dobrze brzmieć. W końcu nazywał się Kim Taehyung, to do czegoś zobowiązywało, na przykład do bycia idealnym.

***

Jechali już jakieś dziesięć minut, jednak Tae czuł, jakby to trwało wieczność. Dlaczego? W samochodzie panowała cisza, cisza głęboka, dziwna i krępująca. Znaczy, z jego strony krępująca, bo Jeon wyglądał na absolutnie zrelaksowanego i wyluzowanego, jakby jechał w tym samochodzie sam. A jechał z Taehyungiem, do cholery! I trzeba mu było o tym przypomnieć i to w trybie natychmiastowym!

- Jungkook! – pisnął zirytowany Kim i spojrzał na perfekcyjny profil mężczyzny z lekką dozą oczarowania i wrogości w jednym.

- Słucham, słoneczko?

Blondyn otworzył szeroko swoje usta, będąc już w swojej wymarzonej krainie. Wszędzie biegały jednorożce, latały kolorowe motylki, a jedyny dźwięk, jaki słyszał, to „słoneczko”. Trwał w tym transie krótką chwilę, a potem pokręcił zdenerwowany głową.

- Nie nazywaj mnie tak, gdy chce cię opieprzyć! – warknął i pogroził szatynowi palcem.

- Dobrze koteczku, już nie będę – powiedział ze złośliwym uśmieszkiem, dalej nie odrywając wzroku od drogi.

- JUNGKOOK! – wrzasnął na cały samochód, a może i dalej – Nie rób ze mnie głupka! Masz ze mną rozmawiać.

- Przecież rozmawiamy – mruknął i skręcił, będąc absolutnie rozbawionym.

- Teraz! Ale wcześniej nie rozmawialiśmy!

- Ale jeśli chcesz rozmawiać, a teraz rozmawiamy, to czy twoje życzenie odnośnie rozmowy nie spełniło się samo? Nie mogę cofnąć czasu, byśmy mogli rozmawiać wcześniej, ale możemy rozmawiać teraz, tak jak w tym momencie rozmawiamy. – wytłumaczył i znów skręcił.

Taehyung zmarszczył brwi i nosek, a potem podrapał się po brodzie. Powoli analizował słowa Jungkooka, licząc w myślach detale - ale wyszła ujemna, więc słabo, przypominając sobie wszystkie wzory fizyczne, jakie znał, licząc atomy węgla w siarczanie potasu… Moment, przecież tam nie ma węgla… MOMENT!

- Jungkook, zrobiłeś to specjalnie! – pisnął oburzony, na co szatyn wybuchnął głośnym śmiechem.

- Tak, ale przynajmniej miałeś zajęcie. A teraz wysiadamy, panie Kim.

***

Taehyung rozejrzał się dookoła, kurczowo ukrywając się za plecami Jeona. No nie tego się spodziewał. Był nastawiony na jakąś tanią kolację, albo chociaż piknik nad jakimś jeziorem… Coś, co pasowało do osoby Kookiego, randkę w wiejskim stylu. Ale w życiu by mu nie przyszło do głowy, że Jungkook zabierze go do klubu! I to nie jakiejś speluny, gdzie największą atrakcją będzie grubas z rudą brodą, chwalący się, że wypił kolejny kufel piwa. O nie. Ten klub był porządny. Może nie dla takich bogaczy jak Kim, ale było czysto, grała dobra muzyka, a ludzie bawili się kulturalnie.

I tutaj pojawił się znaczący problem. V nie potrafił się bawić. Bardzo rzadko chadzał do klubów, z uwagi na napięty grafik, a nawet jak już w nich bywał, to po prostu pił z znajomymi w loży dla vipów i siedział. A tutaj?! Czy Jungkook będzie chciał się z nim bawić? Tańczyć? On nie potrafi tańczyć, o smutny losie! To jedyna jego wada na idealności, dlaczego akurat teraz musiała się ujawnić?!

- Chodź, kocie – mruknął Jeon i pociągnął aktora do baru za nadgarstek. Miał takie delikatne dłonie…

V grzecznie usiadł przy ladzie barmana, okupując krzesło, jakby to było jedyne bezpieczne miejsce w całym klubie. Trząsł się strasznie, niczym te małe, podobne do szczurów pieski…  Chi…Chiou…A nieważne. A dlaczego nieważne? Bo wszystko stało się nieważne w momencie, kiedy Jungkook oplótł chłopaka ramionami w pasie, a brodę położył na jego ramieniu. Ten dotyk, ten męski zapach, te ramiona… RANY!

- Ja poproszę whiskey z lodem, a ty kociaku? – spytał, ponownie cmokając go w policzek, wywołując  tym falę dreszczy, niczym na morzu podczas sztormu. V zacisnął palce w piąstki i zaczerwienił się jak burak. Dlaczego on się czerwienił, to tylko zwykłe przytulenie!

- T-ty możesz wybrać… - powiedział cicho, spuszczając wzrok na swoje kolana.

- Dla tego kociaka słodka pokusa, wariant truskawkowy.

Po paru minutach przed V stanął ładny, czerwony drink z małą palemką i żółtą parasolką. Coś mu nie pasowało. Czy Jeon chciał go upić i przelecieć? Na to wyglądało. Chłopak posmutniał delikatnie i zaczął sączyć alkohol. Niby taki był plan, niby tego oczekiwał, niby teraz powinien skakać z radości i szykować lubrykant… A jednak nie potrafił. Nie potrafił się cieszyć. Wstyd mu było się przyznać przed samym sobą, ale on naprawdę liczył na romantyczną kolację. I buziaka. A potem spacer przy blasku księżyca. Jin miał rację, choć okropną – Taehyungowi zależało. Przez ilość przytłaczających myśli, nie zauważył, że wypił swojego drinka tak szybko i teraz wlewał do swoich ust wodę z stopionego lodu.

- Och…

- Chyba ci smakowało… - mruknął Jungkook, samemu kończąc swoje whiskey.

- Tak, pyszne… - burknął i odwrócił głowę w kierunku parkietu. Odwrócił tylko głowę, a tu w jakiś magiczny sposób obróciło się całe ciało, a po chwili już nawet szło w tamtym kierunku. Oczywiście, nie z woli Kima. To Jungkook złapał go za rączkę i właśnie ciągnął w miejsce, gdzie tańczyli ludzie. Zrobiło mu się niedobrze. Nie dość, że szatyn go oszukał na romantyzmie, to miał się jeszcze przed nim upokarzać? Taka opcja nie istniała, więc V mocno szarpnął nadgarstkiem, by jakoś się wyrwać. Na próżno, oczywiście, w końcu Apollo to była kupa mięśni. I nic poza tym!

- No co?!- wrzasnął, dalej próbując uciec z parkietu.

- Hej, kotku, co jest? Źle się czujesz? – spytał zmartwiony Jungkook, dotykając z czułością jego twarzy, zwłaszcza czerwonych policzków. Tae jednak nie miał zamiaru, tym razem ulec temu uczuciu (Choć w głębi serca bardzo tego chciał).

- Daj mi spokój… Po co to wszystko? Po prostu wynajmijmy pokój w hotelu i będzie z głowy – burknął zrezygnowany, starając się mówić głośno, bo w końcu muzyka mogła go zagłuszyć.  Kookie pokręcił głową i przytulił go do siebie, wywołując w brzuchu Tae atak krwiożerczych owadów! To nie były motylki, o nie… W końcu motylki latają tak delikatnie, miło, a to co się działo w ciele chłopaka, przypominało bardziej wypuszczenie tysiąca ciem na wolność, po trzymaniu ich w klatce.

- Nie miałem zamiaru wynajmować żadnego pokoju. Chciałem, żebyś się zabawił, bo wiem, że masz mnóstwo obowiązków na co dzień. Potem przygotowałem nam niespodziankę, a po niespodziance miałem w planach odprowadzenie cię do domu. – wytłumaczył z czułością i pocałował skroń V, przez co tamten już kompletnie oszalał. Oszalał, no oszalał. Mózg mu się wywrócił o 180 stopni, bo inaczej tego nazwać nie mógł.

- Cieszę się, panie Jeon.

- To co? Teraz się ze mną pobawisz? – spytał radośnie, wypuszczając chłopaka ze swoich objęć.

- A-ale ja… Ja… - Taehyung mocno zacisnął place na końcu swojej koszuli. To pierwszy raz, gdy miał się przyznać do tego, że czegoś nie potrafił. Nie wiedział, jakie będą tego skutki, ale postanowił zaryzykować- Jaaa…. Ja nie umiem tańczyć – spuścił wzrok na swoje buty, będąc absolutnie zawstydzonym.

- To cię nauczę – mruknął szybko i załapał aktora za biodra – Połóż ręce na moich barkach, będzie ci łatwiej.

***

Okazało się, że Taehyung ma jednak idealność wrodzoną i już po kilku szybkich lekcjach Jungkooka odnośnie tańca potrafił to robić. No dobrze, może nie tak do końca tańczyć, a ocierać się w rytm muzyki o seksowne ciało Jeona, ale kto by tam zwracał uwagę na takie szczegóły? Ważne, że Kimowi się to naprawdę podobało, sprawiało radość, wywoływało w nim burzę endorfin. Po kilku piosenkach i jeszcze jednym drinku, V był na tyle pewny i śmiały, że popchnął Jungkooka na najbliższą ścianę. Stanął plecami do szatyna i wypiął tyłek, powoli ocierając się o jego krocze. Jeon złapał aktora za biodra, odchylając głowę do tyłu. Dał sobie te parę magicznych sekund, na napawanie się tym uczuciem ( W końcu on też był mężczyzną…), ale potem szybkim ruchem obrócił roześmianego blondyna w swoją stronę.

- Rozumiem, że kociakowi spodobała się zabawa? – spytał z uśmiechem, cmokając śliczne, zaróżowione policzki Kima.

 - Tak! Taniec jest świetny! – krzyknął i zakręcił się jak baletnica.

- Aha. I od dzisiaj będziesz tak tańczył z każdym? – Złapał Taehyunga za rączki, pociągając w swoją stronę, by szybko zamknąć go w niedźwiedzim uścisku.

- Może…- zachichotał, a potem pierwszy raz sam odważył się cmoknąć Jungkooka w policzek, na co tamten, zadowolony, uniósł szeroko kąciki ust – Żartuje. Tylko z tobą, Jungkookieee.

- Koteczku, czy ty mi się przypadkiem nie upiłeś? – Kookie zmarszczył brwi, dokładnie oglądając chłopaka. No i co on zrobił? Upijanie nieletnich jest pewnie zabronione, a takich małych to już szczególnie. Wsadzą go i tyle z tego będzie.

- Troszeńkę, Jungkookieeee – wrzasnął radośnie, a potem zaczął się wyrywać – No, Kookie! Ja cem potańczyć!

Jeon jednak ani myślał wypuszczać tego słodkiego koteczka na parkiet pełen gejów-wyjadaczy. O nie. Kim był jego, koniec i kropka. On był pierwszy, zaklepał sobie.

- No, Kookiekiekieeeeee! Potańczyć, nooooooo!

- A nie chcesz zobaczyć niespodzianki? – spytał zaczepnie, robiąc przy tym smutno- uroczą minkę.

- Oooo… Um… A potem przyjdziemy jeszcze potańczyć? Bo wies… Jestem w tym mistrzuniem! I już umiem…

- Tak, tak, świetnie umiesz, no choć że!

***

Tae szedł za Jungkookiem, śmiejąc się przy tym jak idiota, udając, że linie na chodniku to lawa i musi je omijać. No bawił się przednio, a tak naprawdę wcale taki pijany nie był. No dobrze, może wcięty, ale nie pijany! Po prostu pierwszy raz w życiu odczuwał tyle radości z życia, które zawsze dużo od niego wymagało i myślał, że tak musi być. Tymczasem teraz mógł poudawać beztroskie dziecko, będąc zrelaksowanym i bezpiecznym, bo przecież szedł razem ze swoim Apollem. Jeon również ciągle się uśmiechał, kątem oka obserwując blondyna, by na wszelki wypadek złapać go w razie potknięcia. W końcu na trzeźwo motoryka ciała V pozostawiała wiele do życzenia, a po alkoholu to pewnie ona w ogóle nie istniała i chłopiec chodził za pomocą jakiś magicznych mocy.

- Taehyung, chodź do mnie – zawołał jak do pieska, na co tamten szybko przybiegł, wtulając się w jego ciało jak koala.

- Co, Jungkookieee? – spytał słodko, patrząc się prosto w ciemne tęczówki swojego księcia.

Szatyn wyjął z kieszeni czerwoną opaskę i z uśmiechem na ustach zawiązał ją na głowie Kima, zakrywając mu przy tym oczy.

- Jungkookie! – pisnął zaskoczony – Widzę ciemność!

- To dobrze, że nie widzisz światła, bo bym się zaczął martwić – mruknął i złapał za ramiona Taehyunga, powoli prowadząc go w odpowiednie miejsce. Nie minęło dużo czasu, aż Jungkook stwierdził, że może w końcu odwiązać opaskę. Ujął dłonie aktora i położył ja na metalową barierkę. Przytulił się od tyłu, jedynym ruchem odplątując supełek. Rzucił opaskę za siebie i czekał na pierwsze westchnienie z zachwytu.

- Jejku… - Jak widać, cierpliwy być nie musiał, ale to dobrze.

V rozejrzał się dookoła, przecierając rączkami oczy ze zdumienia. Stał właśnie na ładnym, drewnianym moście, w środku czegoś na wzór małego parku albo lasu. Przed nim znajdywało się jezioro, a w jego tafli odbijał się blask księżyca, który był obecnie w swojej pełni. Na brzegach jeziora V mógł dostrzec piękne, filetowe kwiaty.

- Jungkookiee, tu jest przepięknie! – pisnął z zachwytu, dalej wpatrując się w krajobraz.

- No wiem – Wzruszył ramionami i puścił chłopaka, stając zaraz obok niego.

- Jungkook, nie tak! – warknął i trzepnął szatyna w ramię- To romantyczna scena, musisz powiedzieć coś romantycznego! RO- MAN- TY- CZNE- GO!

Kookie przewrócił oczami, ale napotykając karcący wzrok Taehyunga, postanowił nie dyskutować.

- Jest tak pięknie, ponieważ ty tu jesteś? – dopytał z cieniem zrezygnowania.

- Blech! Oklepane!

- Om… Ten księżyc nie jest tak cudowny, jak ty?

- Nudaaa…

-  Twoje oczy są jak szmaragdy, które ślicznie odbijają się w tym blasku?

- Nieee…

- Jesteś słodziutkim i pięknym kotkiem?

- Lepsze, ale zbyt perwersyjne.

- Bolało jak spadłeś z nieba?

- Nie zaczynaj.

- No cholera jasna! – wrzasnął i załapał chłopaka za biodra, przybliżając ich ciała do siebie – Jest pan mój, panie Kim. I mam zamiar teraz pana pocałować – warknął i nachylił się delikatnie.

- Idealnie. 3:1, panie Jeon.

Jungkook uśmiechnął się, a potem delikatnie musnął wargi blondyna. Gdy tamten odpowiedział tym samym, przywarł do nich, jak gdyby były wodą na pustyni, cieniem w słoneczny dzień… Dobra, koniec. Przecież mamy do czynienia z Jeon Jungkookiem, a nie jakąś ciepłą kluchą. Szatyn po prostu wpił się w usteczka swojego  kociaka, od razu rozsuwając je językiem, splatając go z słodkim, różowym mięśniem Taehyunga. Ujął jego twarz w dłonie, pocierając kciukami czerwone policzki, starając się wlać jak najwięcej uczucia w ten pocałunek. Chyba mu się udało, bo w pewnym momencie aktor aż pisnął z wrażenia.

- Kookieee… - szepnął cicho, gdy zabrakło mu powietrza i musiał przerwać pieszczotę.

- Słucham, koteczku? – wysapał, wtulając drobne ciałko blondyna w swoje.

- No.. Um… Ten pocałunek był taki jak ja, o!

- Pijany? – spytał, marszcząc przy tym brwi.

- Idealny! Nie jestem pijany…- burknął niezadowolony, ale ani myślał oddalać się od chłopaka.

- Ahhh, no tak – mruknął, po chwili całując jego skroń.

- Kookie…?

- Hm?

- Ja… J-ja bym chciał, żebyś tak sobie był, noo – jęknął jak małe dziecko, chowając twarz w zagłębieniu szyi Jeona.

- Przecież jestem – odpowiedział z złośliwym uśmiechem, zaczynając kołysać się na boki.

- Ale tak, ten… Ze mną.

- O ile dobrze widzę, to jestem tu z tobą – Mężczyzna zacisnął mocno zęby, by się nie rozśmiać.

- No nie tak – tupnął nogą w przepływie irytacji – Tak ze mną, że ze mną. Że będziesz ze mną!

- Ale kiedy?

- Kurwa, Jungkook!- wrzasnął i odsunął się od szatyna, mierząc go groźnym spojrzeniem – Znowu robisz ze mnie głupka. No chodzi mi o to, że my będziemy tak razem. Wiesz, ja i ty, tak wspólnie.

- Wspólnie… - Jeon udał, że się zamyśla, a potem pstryknął uradowany palcami – Chcesz założyć jakąś wspólnotę, no tak! Tylko wiesz co, ja mam problem. Nie mieszkam w bloku, więc nie mogę założyć wspólnoty mieszkaniowej, ani nie jestem żadnego wyznania, ani nigdy nie byłem od niczego uzależniony… Chyba nie mam predyspozycji do zakładania wspólnot.

V zmarł na chwilę z szeroko otwartymi ustami, a potem poczerwieniał ze złości, niczym choleryczne postacie w kreskówkach i zaczął okładać ramiona Jungkooka pięściami.

- Ty skończony debilu! Naprawdę ciebie chyba matka nie kocha! Twoje DNA ssie, słyszysz! Genetyka ci poskąpiła mózgu! Tyś się głowami chyba z Luną zamienił, ty bezczelny ignorancie! AAA! Ty...Ty...Ty pajacu, nosz...AAA!

Jeon prawie  posikał się ze śmiechu, widząc wzburzonego, okładającego go V. Wyglądał jak rozdrażnione, rozpieszczone dziecko. Absolutnie uroczo. W końcu złapał jego nadgarstki, ciągnąc w swoją stronę. Nachylił się nad czerwoną twarzą blondyna, patrząc  prosto w śliczne oczka.

- Ojejku… Mój chłopak tak się zdenerwował. Chyba muszę go uspokoić – powiedział cicho, oblizując przy tym wargi.

- Jungk…

- Ciii, koteczku. Już wszystko dobrze – mruknął, a potem ponownie tego dnia połączył ich usta w namiętnym pocałunku.

Koniec cz. 4