PRRRRR! NIE TAK SZYBKO! CZ. 2

Witam^^

Przepraszam, za tak długą przerwę :(

Pisałam ten rozdział kawałkami, usuwałam je, potem znowu dopisywałam. 

Blokada spowodowana maturą normalnie. 

Ale dziś, po napisaniu matematyki rozszerzonej, stwierdziłam, że liczenie nie zostanie moją miłością XD

Więc muszę pisać więcej. 

Dlatego dziś przychodzę z kolejnym, zboczuszkowym rozdziałem i idąc za weną, w tym tygodniu postaram się skleić Lustro ;*

Kocham was mocno <3

~GinGin

Jak się okazało, czyszczenie konia wcale nie było takie trudne. Po pierwsze; zwierzę grzecznie stało i nawet się na Taehyunga nie patrzyło, będąc zajęte przeżuwaniem marchewki i podziwianiem ściany, do której zostało przypięte. Po drugie; Tae nie musiał nic robić, bo wszystkie czynności wykonywał za niego Jeon. Kookie bowiem stwierdził, że w stroju  aktora grzechem jest czyścić konia  i dziś V pouczy się tej umiejętności tylko teoretycznie. Jungkook tłumaczył wszystko powoli i dokładnie, pokazywał każde narzędzie z osobna, dawał Kimowi krótką instrukcję jego obsługi, a potem pokazywał w praktyce, co się z owym narzędziem robi. Blondyn jednak nie zwrócił na to większej uwagi, główkując nad czymś znacznie ciekawszym; Jakim cudem czyszczenie brudnej od kurzu kobyły, która podziwia ścianę, jakby co najmniej tam leciała jedna z dram, w jakiej Taehyung brał udział, może być seksowne? A mogło. I to jak mogło. Kookie robił wszystko z takim zaangażowaniem i pasją, że jego  oczy prawie świeciły. Każdy ruch był wymierzony i staranny, a Tae odpływał. Bardzo daleko odpływał. Wyobrażał sobie, jak te zgrabne dłonie zamiast jakiś silikonowych szczotek trzymają aksamitne gąbki, sprowadzane z Hiszpanii. Gąbki namoczone zapachowymi olejkami i drogimi żelami do kąpieli, które tak pięknie czyszczą jego skórę z brudu. Tylko skórę, bo myśli powinny być w takiej sytuacji brudne. Kookie zamiast w koszuli, byłby absolutnie nagi i siedząc w złotej wannie, uśmiechałby się promienie i …

…Czyścił gówno.

Chwila, co?!

Taehyung potrząsnął głową na boki i przyjrzał się jeszcze raz poczynaniom chłopaka. Jeon perfidnie i chyba z premedytacją, czyścił wewnętrzną część kopyta konia, wydłubując dziwnym, metalowym urządzeniem  brud, smród i odchody. V zrobił brzydki grymas i odwrócił wzrok, by jego delikatna wyobraźnia nie ucierpiała za bardzo. Jungkook mógł być bogiem seksu, super bohaterem gejowskich niewiast  i prawdziwym Apollo wśród mężczyzn, ale gówno pozostanie gównem, niczym Sue w ostatniej dramie, i to nigdy nie będzie wyglądało dobrze.

Poczekał chwilę, aż Kookie upora się z tym plugawym zajęciem, a gdy mu się to udało, uśmiechnął się szeroko w jego stronę. W końcu jakoś go poderwać musiał, a klasyki w stylu uroczego uśmiechu zawsze działają. Jeon jednak nie zwrócił na Tae uwagi. Nie zaszczycił go nawet dłuższym spojrzeniem, jakby był absolutnie odporny na wszelkie zaloty. Dalej czyścił konia, coś tam do niego gadał, całował. Kimowi nawet przeszło przez myśl, że Jungkook był zoofilem, tak pieścił to zwierzę. Albo co gorsza… Leciał na dziewczyny.

Blondyn warknął na samą możliwość, że takie ciacho mogłoby woleć takie coś jak Sue, a nie jego.

-  Teraz ją ubierzemy, dobrze? – spytał szatyn i podszedł z uzdą do chłopaka.-  Tłumaczyłem ci już, jak to zakładać. Spróbuj. Tylko uważaj na jej uszy, są bardzo wrażliwe.

Taehyung zagryzł wargę i wziął do rąk „uzdę”, czyli jakieś dziwne i nielogiczne posklejane ze sobą paski ze skóry, z paroma metalowymi klamerkami. Uznał, że paniką gdzie to powinien założyć, zajmie się później i najpierw zajął się swoim rozdrażnieniem, spowodowanym tym, że nie wiedział jak to rozplątać. Od razu stwierdził, że ta cała uzda musi być spokrewniona z lampkami choinkowymi, albo ze słuchawkami. Naprawdę starał się z całych sił, żeby nie wyjść na nieporadnego, albo co gorsza na takiego, który nie słucha Jeona, lecz głupie paski ze skóry go pokonały!

Warknął do siebie i już miał nimi rzucić, a potem kopnąć, co by podkreślić ich bezsensowny byt na tym świecie, kiedy poczuł ciepło. Jungkook, bowiem stał właśnie bardzo blisko jego pleców, na tyle blisko, że Tae czuł jego oddech na swojej szyi.

- Nie słuchasz mnie – powiedział spokojnie szatyn i przeniósł swoje dłonie na te V, po czym zaczął rozplątywać paski, – Pomogę ci, dobrze?

Kim zamarł i tylko lekko potaknął głową. Niby chciał tego dotyku, takiej intymnej sytuacji, ale gdy już ją dostał, po prostu doznał  szoku. Sam nie wiedział, dlaczego tak się stało. Na co dzień nie miał problemów z relacjami łóżkowymi, zazwyczaj był pewny siebie, wygadany, zadziorny. Brał czego chciał i wychodził, tymczasem od zwykłej pomocy Jungkooka miał ochotę piszczeć, jak jakaś nastolatka i rzucić się na jego szyję.  Nie przypadło mu to do gustu. To na pewno przez pogodę i wysiłek fizyczny, przecież sam z siebie nie miałby takich myśli.

- O, już – powiedział cicho zadowolony Kookie i puścił dłonie chłopaka, po czym odsunął się od niego. –  Teraz zakładamy. Wytłumaczę ci jeszcze raz, tak na wszelki wypadek, dobrze? –  Szatyn wziął paski do ręki i zaczął tłumaczyć V, jak je założyć na głowę konia i jak powinien regulować klamerki.

Tym razem blondyn nie słuchał Jeona  z czystej ignorancji czy natężenia fantazji erotycznych. Tym razem, Kim nie słuchał Jungkooka świadomie. Jeśli nie będzie nic wiedział, to chłopak będzie musiał mu często pomagać i dotykać w ten cudowny sposób! Tu mu pomoże z tym całym siodłem, to mu się spadnie z konia i Kookie będzie musiał go tulić i ratować, a potem już prosto – łóżko, seksy, ślub, dzieci, szczeniaczki.

Momencik.

Jaki ślub i jakie szczeniaczki, o dzieciach nie wspominając? V znów pokręcił głową, bo dzisiejsze słońce zdecydowanie źle działało na jego umysł. Po paru minutach koń był gotowy. Miał ubrane te dziwne paski, kocyk na grzbiecie i siodło.

- No to zaczynamy lekcję. – Jungkook uśmiechnął się zniewalająco, a potem zniknął na chwilę z stajni. Wrócił do Taehyunga z toczkiem i palcatem. Jakże mu świetnie ten palcat pasował, jakby się z nim urodził.  – Musisz założyć toczek, to dla twojego bezpieczeństwa.

Kookie podszedł do chłopaka i włożył mu na głowę ochraniacz, przypominający czapkę z daszkiem, a potem zapiął go dwoma paskami pod brodą.

I to był błąd.

V mógł udawać zaradnego, miłego, uprzejmego. Był aktorem, takie rzeczy nie sprawiały mu trudności. Jednak nie mógł udawać, że pasuje mu fakt, że ktoś psuje jego nienaganną fryzurę i to jakimś „toczkiem”, który zapewne nosiło przed nim tysiąc osób i aż się lepił od łupieżu, potu i brudu.

- Nie mógłbym dostać nowego? – spytał i zmarszczył brwi. – Albo jeździć bez? Ty jeździsz w samym kapeluszu! – Zaakcentował ostatnie dwa słowa i skrzyżował ręce na piersi, by wyglądać na bardziej pewnego swojej racji.

Szatyn zamrugał kilkakrotnie, a potem uniósł brew.

- Ja jeżdżę od czwartego roku życia, to raz. Po dwa, wszystkie toczki są regularnie czyszczone. Po trzy, to dla twojego bezpieczeństwa, musisz ochronić głowę – wytłumaczył spokojnie, ale stanowczo i ukrył palcat pod jedną warstwą skóry na siodle.

Blondyn otworzył szeroko usta, bo jeszcze nigdy go nikt tak bezczelnie nie zignorował. Jungkook totalnie nie zwrócił na niego uwagi, po prostu olał jego słowa!W Taehyungu zawrzało. Odkąd się urodził, nikt go nie ignorował. Wszyscy liczyli się z jego zdaniem i respektowali je.

- Dobra, wszystko gotowe. Chodź, podsadzę cię, żebyś mógł usiąść na koniu. – Jungkook po raz kolejny się tego dnia uśmiechnął, prawie zwalając Tae z nóg. Ten jednak powstrzymał chęć opadnięcia na podłogę z wrażenia i nadal strugał obrażonego.

- Sam sobie poradzę, nie potrzebuję twojej pomocy – burknął pod nosem i podszedł do zwierzęcia. Nie rozumiał, co niby ma być trudnego w wejściu na jakąś kobyłę. Złapał się rękami za siodło, włożył jedną nogę w strzemię i odbił się.

I nic.

Zrobił to jeszcze raz, ale nie był w stanie wybić się tak wysoko, by usiąść.

Jeon uśmiechnął się pod nosem i oparł plecami o nogę konia, udając, że podziwia widok  przed nim. V tylko bardziej zagotował się ze złości i dalej próbował wejść na to przeklęte zwierze. Próbował bardzo zawzięcie, mocno odbijał się od podłoża. Nie mógł dać szatynowi tej satysfakcji. W końcu wyjął stopę ze strzemienia i mocno podskoczył, mając nadzieję, że w końcu mu się uda. Już przerzucał zadowolony nogę, gdy nagle stracił równowagę i runął na ziemię.

- Kurwa mać! – krzyknął na cały głos i uderzył ze złość pięścią w podłogę.  Nie był to przemyślany ruch. Podłoga bowiem była zrobiona z betonu, więc uderzając w nią, Taehyung nabawił się tylko większego bólu. – Cholera, noooooo – zajęczał.

Jego wściekłość rosła. Miał pokazać Jungkookowi, że jest zaradny i ogarnięty życiowo, tymczasem wywalił się już drugi raz w ciągu godziny, obił sobie rękę, pobrudził spodnie z najnowszej kolekcji jego ulubionego projektanta. No niech go ktoś zabije. Albo nie, zaraz w końcu wsiądzie na konia, zwierzę ogromne i nieobliczalne, więc i tak umrze. I to w męczarniach! Kookie uśmiechnął się lekko i klęknął przed chłopakiem.

- Ahh, wy miastowi, to tylko byście chcieli wszystko szybko i byle jak – mruknął i ujął delikatnie dłoń Tae. Zrobił to z ogromną gracją, aż dziw, że ten mężczyzna mógł na co dzień pracować fizycznie. Jego ręce były takie aksamitne jak najdroższy jedwab, a o tym V coś mógł wiedzieć. Obejrzał dłoń aktora dokładnie i rozmasował – Na szczęście nic ci się nie stało. A teraz zacznij mnie słuchać, żebyś już więcej nie obijał sobie tyłka. Okej?

- Zgrabnego – dodał Taehyung, totalnie nie myśląc nad swoimi słowami. Wypłynęło to z niego naturalnie, niczym jego talent do aktorstwa w przedszkolu.

- Słucham?  - dopytał Kookie i zmarszczył brwi.

- A nic…

Jeon przez chwilę patrzył zdziwionym wzrokiem na blondyna, a potem wstał, mając bardzo dziwną minę, z której nie dało się nic wyczytać. Pomógł klientowi pozbierać swoje już prawie połamane zwłoki z podłogi i podszedł do konia.

- Noga w strzemię i tak jak próbowałeś. Złapię cię za biodra i  pomogę wejść.

V warknął w myślach, bo ten facet musiał robić to specjalnie. Nikt normalny nie byłby wstanie rzucać erotycznymi kontekstami na prawo i lewo, i tego do cholery nie zauważać?! Spełnił polecenie Jungkooka, odpływając oczywiście w chwili, gdy silne dłonie zacisnęły się na jego biodrach i pomogły wejść na konia. Potem już tak przyjemnie nie było. Jazda konna okazała się najgorszym gównem, w jakie Kim został wrobiony i nawet kiepska gra aktorska Sue tego nie przebijała. Pośladki mu praktycznie odpadały, bo musiał co chwilę wstawać , a potem z powrotem na nie opadać. Biodra to samo, od ciągłego popychania konia do szybszego tempa. Uda, jajka, nawet nos go bolał, bo wszędzie cuchnęło naturą i przyrodą! A co najgorsze, Jeon zamienił się w prawdziwego nauczyciela. Przez całą godzinę tortur, nie uśmiechnął się do Taehyunga ani razu. Ciągle tylko go instruował i ganił za to, co aktualnie Kim źle robił. Zero pochwały, że w ogóle utrzymuje się na tym szatańskim zwierzęciu i nie spada, zero puszczenia oczka, gdy blondyn mocno wypychał biodra, nic! No nic! Brak jakichkolwiek pozytywnych interakcji. Tylko ciągle „Mocniej pchaj!” albo „ Bardziej wypychaj!”. A Tae do cholery nie był tym, który powinien wypychać, a Kookie powinien to wiedzieć!

Po skończonej lekcji, aktor ledwo zszedł z konia. Nogi mu tak drżały, że podszedł do ściany i się o nią oparł. Mógłby usiąść na ziemi i tak był w sumie brudny, ale miał stanowczo dość tej podłogi jak na pierwszy raz. Był okropnie zmęczony, spocony i zasapany. Czyli naprawdę prawie umierał.

- Nieźle ci poszło – mruknął Jungkook idący z koniem na długiej linie i przywiązał zwierzę do metalowego uchwytu wystającego ze ściany – Musisz tylko wkładać więcej energii i siły w pchanie. Inaczej koń ci nie pobiegnie – wytłumaczył szatyn i zaczął rozbierać Lunę.

Kim nie wytrzymał. Był zbyt zmęczony, rozdrażniony, poobijany i napalony, by mógł to zdanie Kookiemu odpuść.

- Ja nie jestem tym od pchania, Jeon. Ja jestem tym pchanym, więc schowaj sobie te uwagi do kieszeni, proszę. – wysapał i wyprostował się.

Szatyn zamrugał kilkakrotnie i otworzył delikatnie swoje usta.

- Przepraszam, ale nie rozumiem. – powiedział skruszony i podszedł do blondyna.

- No nie wierzę…- warknął do siebie i zmierzył mężczyznę chłodnym spojrzeniem – Nie. Ty kłamiesz. Dobrze wiesz, o co mi chodzi.

- Um, nie… Czy coś się stało? Boli cię coś? Bardzo dziwnie mówisz – wytłumaczył i przekręcił głowę, bacznie przyglądając się aktorowi.

- Nie rozumiesz?! – spytał, nie dowierzając w absurd tej sytuacji. – Ciągle rzucasz skojarzeniami i podtekstami na lewo i prawo, a jak przychodzi co do czego, to udajesz, że cię nie pociągam! Weź się zdecyduj, chłopie. Albo idziemy teraz do jakiejś toalety, czy co wy tu macie i robimy to, co należy, albo ogarnij język, bo mam tego dość! – powiedział z mocno wyczuwalną pretensją. Tak naprawdę absolutnie Jungkookowi wierzył, że ten robił to nieświadomie. Widział zbyt dużo prawdy w jego oczach, by tamten mógł blefować. Mimo wszystko, chciał wiedzieć, na czym stoi, bo taka zabawa należała do irytujących.

Jeon uniósł jedną brew  i pokręcił głową w geście zniesmaczenia. Zamlaskał ustami i zrobił krok do tyłu, a potem skrzyżował ręce na piersi.

- Lekcja skończona. Płaci i tak twoja agencja, więc w sumie możesz już iść. Do widzenia. – powiedział profesjonalnie, ale dało się wyczuć nutkę czegoś. Czegoś bardzo dziwnego, czego Tae nie był w stanie zdefiniować.

Mimo wszystko, słowa Jungkooka mocno go zabolały. Nikt mu nigdy nie odmówił, w końcu miał ciało idealne, każdy go chciał. Ale nie. Wielki pan Jeon Jungkook wolał macać sobie głupie konie, niż pieścić ciało aktora.

- Muszę wiedzieć, kiedy przyjechać na kolejną lekcję – odpowiedział i zdjął toczek, rzucając go ostentacyjnie w róg budynku. Chciał pokazać, jak bardzo źle został potraktowany.

Kookie nie zwrócił na dziecinny gest najmniejszej uwagi, nie spuszczając nawet wzroku z chłopaka.

- Mam twój numer. Twój reżyser mi podał. Gdy wrócę do domu, sprawdzę grafik i wyślę ci datę, pasuje?

- Tak, pasuje.

Kim miał dość. Wyszedł, nie żegnając się nawet z rozmówcą i pojechał do domu. Dawno już nie miał tak złego humoru, ale cóż się dziwić? Nigdy nikt nie potraktował go tak protekcjonalnie, tak oschle, tak bezczelnie! Ten facet przegiął wszelkie granice. Na początku go zwodził, zaczepiał, a później wycofał się jak jakaś durna panienka! Po prostu się przestraszył! Przestraszył się tego wspaniałego ciała. Pewnie myślał, że nie będzie wstanie dać Tae odpowiedniej dawki rozkoszy i prawdopodobnie miał rację! Nie byłby w stanie! Durny chłop z pola ściągnięty, nigdy nie byłby wstanie dobrze obejść się z delikatnym Taehyungiem. Nigdy! Więc dlaczego blondyn płakał w drodze powrotnej? Zapewne to wina słońca. Ono naprawdę źle na niego działało.

***

- Mówię ci! Wszyscy klaskali na stojąco. Dla mnie. Byłem najlepszy, nikt nie mógł się ze mną równać. Wiesz, jak publiczność płakała, kiedy pojawił się napis: Koniec? Okropnie. Ahh, czasem przytłacza mnie mój talent. Nie chcę unieszczęśliwiać ludzi, ale nie mogę być dla  każdego z osobna, na własność. Co o tym myślisz? – spytał Jin i spojrzał na swojego przyjaciela, cierpliwe wyczekując odpowiedzi.

- Myślę, że czytanie fragmentów wypowiedzi Nerona z Quo Vadis po pijaku ci nie służy – burknął Taehyung, poprawiając swój jedwabisty szlafrok. Siedział z Jinem przy drogim, wytrawnym winie i słuchał jego biadolenia, byleby nie wracać myślami do dzisiejszego pobytu w stajni, ale one i tak pojawiały się w jego głowie i psuły nastrój.

- Literatura polska jest naprawdę wspaniała! – powiedział starszy i rzucił książkę na łóżko, a potem upił kolejny łyk drogocennego napoju.

- Każda literatura jest dla ciebie wspaniała, gdzie możesz utożsamić się z postacią. Potem zawsze gadasz jak one. To już wolałem, jak tydzień temu czytałeś to durne, brazylijskie romansidło, przynajmniej mogłem się z ciebie ponabijać.

- Nie doceniasz sztuki, mój przyjacielu! – mruknął teatralnie i złapał się za serce.

- Tak, tak. Zabijaj, ale nie śpiewaj, truj, ale nie pisz – zacytował Tae i uśmiechnął się złośliwie.

- Drań.

- Trzeźwy drań. Weź się, rusz do kuchni i przynieś kolejną butelkę.

Jin ruszył teatralnie dłonią, pokazując swoje zmęczenie i zniesmaczenie. Wstał jednak, napotykając złowrogie spojrzenie blondyna i powoli podreptał po kolejne wino. Tymczasem V rozmyślał. Rozmyślał nad Jungkookiem. Ten chłopak nie mógł dzisiaj wyjść z jego głowy, ciągle dręczyły go obrazy. Obrazy jego zniewalającego uśmiechu, obrazy idealnej klatki piersiowej, obrazy jego dłoni na dłoniach aktora, które rozplątywały paski. Takie delikatne dłonie. Tae poprawił swoje mokre kosmyki i po raz kolejny dzisiaj posmutniał. Powinien być zły, obgadać sprawę Jeona z Jinem i pośmiać się z niego, a na końcu zmienić stajnię, by go więcej nie spotkać. Problem był jeden. Kim bardzo chciał go znowu spotkać. Czuł, że ma mętlik myślowo- emocjonalny. Przewrócił się na brzuch i pisnął w poduszkę, chcąc jakoś wyżyć swoją frustrację. Nagle usłyszał wibracje. Leniwie poturlał się do szafki nocnej, po czym odblokował telefon. Zmarszczył brwi, widząc wiadomość od nieznanego numeru. Po chwili jednak na jego usta wkradł się najbardziej szeroki uśmiech, jaki kiedykolwiek zagościł w jego życiu. Przynajmniej  od tak błahej rzeczy.

Od: 888 999 000

Czwartek, 15:30.

Mam nadzieję, że twój zgrabny tyłeczek nie ucierpiał dzisiaj za bardzo.

Do zobaczenia!

Jungkook J

- Nie umiałem znaleźć czerwonego, to wziąłem białe – powiedział wchodzący Jin i wskazał na zieloną butelkę.

-  Spadaj! – krzyknął Taehyung i szybko wstał, pchając przyjaciela w stronę drzwi.

- Ale dlaczego? Przecież…

- Nie ma przecież! Weź to wino i spadaj!

- Mogę je zatrzymać?! – ucieszył się i spojrzał na butelkę. Jin był początkującym aktorem, więc nie stać go było na takie luksusy.

- Ta, weź je sobie i się upij, a teraz wynocha! – Tae mocno popchnął zadowolonego przyjaciela i zamknął drzwi do swojego pokoju.

W mgnieniu oka znalazł się przy  laptopie i jeszcze szybciej otworzył wyszukiwarkę, wpisując w niej następujące zdanie : Informacje o koniach. Tym razem nie da się zaskoczyć. Pokaże Jungkookwi, że też potrafi go zagiąć. Że potrafi być zaradny i ogarnięty! A potem go zdobędzie i w sobie rozkocha. Moment.Jakie rozkocha? Ahh, to słońce…

Koniec cz.2